ساعت فلش

بسم الله الرحمن الرحیم
آللهم صل علی محمد و ال محمد و عجل فرجهم

آداب در مسجد حاضر شدن
مسجد ، محل عبادت مسلمانان ، و از تقدسی خاص برخوردار است . پیامبر اکرم (ص) فرمود : «من مشی الی مسجد من مساجد الله فله بکل خطوه خطاها حتی یرجع الی منزله عشر حسنات و محی عنه عشر سیئات ، و رفع له عشر درجات ...».(3) حضرت علی (ع) فرمود : «من اختلف الی المسجد اصاب احدی الثمان : اخا مستفادا فی الله او علما مستطرفا ، او آیه محکمه ، او رحمه منتظره ، او کلمه ترده عن ردی ، او یسمع کلمه تدله علی هدی ، او یترک ذنبا خشیه او حیاء».(4) پیامبر فرمود : «المومن فی المسجد کالسمک فی الماء ».(5); «من کان القرآن حدیثه وَالْمَسْجِدُ بِیْتَه بَنَى الله لَهُ بَیْتاً فِى الْجَنَّة».(6) از همین رو مؤمنان موظّف به حفظ آداب ویجه اى هستند تا شأن مسجد با رعایت آن آداب محفوظ بماند:

1 . مسجد جایگاه ذکر خداوند است. بنابراین، در آن نباید ذکرى غیر از ذکر خدا باشد.

2 . باید با زینت ظاهرى و معنوى وارد مسجد شد: (یا بَنى ادَمَ خُذُوا زینَتَکُمْ عِنْدَ کُلِّ مَسْجِد ...)(7)

.3 . کسانى که مانع شرعى دارند، نباید در مسجد توقف کنند.

4 . اگر مسجد نجس شد، باید فورى تطهیر شود.
5 . خواب رفتن در مسجد مکروه است.

6 . هنگام ورود به مسجد مستحب است با پاى راست وارد شوند.

7 . باید نظافت مسجد، رعایت شود.

8. همسایگان مسجد نماز خود را در مسجد بخوانند ، همان طور که امیر المومنین (ع) فرمود : لا صلاه لجار المسجد الا فی المسجد ) مسجدی که همسایگانش در آن نماز نمى خوانند در روز قیامت از آنان شکایت خواهد کرد. امام صادق (علیه السلام) فرمود: «ثَلاثَةٌ یَشْکُونَ اِلَى الله عَزَّوَجَلّ: مَسْجِدٌ خَرابٌ لا یُصَلّى فیهِ أهْلُه ...».(2) على(علیه السلام) فرمود: «حَریمُ الْمَسْجِد أَرْبَعُونَ ذِراعاً وَالجَوارُ أرْبَعُونَ داراً مِنْ أرْبَعَة جَوانِبِها».(3)

9 . على(علیه السلام) فرمود: «مَنْ أکَلَ شیئاً مِنَ المؤذیات ریحُها فَلا یَقْرَبَنّ الْمَسْجِد».(4) همچنین لازم است جوراب و پاى بد بو قبل از ورود به مسجد شسته شود.

10 . پیامبر(صلى الله علیه وآله) فرمود: «تَعاهَدُوا نِعالَکُم عِندَ أبوابِ مَساجِدِکُم».(5)

11 . امام صادق(علیه السلام) فرمود: «جَنّبوا مَساجِدَکُم الشِّراء وَالْبیع وَ المَجانین ... وَالضّالَّة وَ الاَْحْکام وَ الْحُدُود وَ رَفْعِ الصّوت».(6) از پیامبر(صلى الله علیه وآله) نقل شده است: «یأتی فی آخر الزَّمان قَوم یأتُونَ الْمَساجِدَ فَیَقْعُدُونَ حَلَقاً ذِکْرُهُم الدُّنْیا، وَ حُبُّ الدُّنْیا لا تُجالِسوهُم فَلَیْس لله فیهِم حاجَة».(7)

12 . على(علیه السلام) فرمود: «مِنَ السُّنّة إذا جَلَسْتَ فِی الْمَسْجِد أن تَسْتَقْبِلَ الْقِبْلَة».(8)

13 . پیامبر(صلى الله علیه وآله) فرمود: «الجُلُوسُ فی الْمَسْجِد لانْتِظارِ الصّلاةِ عِبادَة، ما لَمْ یَحْدُث. قیلَ: یا رَسُول الله و مَا الْحَدَث؟ قالَ: الاغْتیاب!».(9)

14 . پیامبر اکرم (صلى الله علیه وآله) فرمود: «یا أباذر، کُلُّ جُلُوس فِی الْمَسْجد لَغْوٌ إلاّ ثَلاثَة: قِراءة مُصَلٍّ أو ذاکِر الله تعالى أو سائل عَنْ عِلْم».(1)

15 . یکى از آداب مسجد، خواندن نماز تحیّت است. پیامبر (صلى الله علیه وآله) فرمود: «یا أباذر، إنّ للمسجد تحّیةً». قلت: و ما تحیّته؟ قال: «رکعتان ترکعهما».(2)

16 . پیامبر(صلى الله علیه وآله) فرمود: «مَنْ کَنَسَ الْمَسْجِدَ یَومَ الخَمیس و لَیْلَة الْجُمُعَة فَاَخْرَجَ مِنْهُ التُّراب ما یَذرُّ فِى العَیْن غَفَرَ الله له».(3)

17 . ابن شهر آشوب مى گوید: هرگاه امام مجتبى (علیه السلام) به در مسجد مى رسید سرش را بلند و عرض مى کرد: «اِلهى ضیفک بِبابک، یا مُحسن قد اَتاکَ الْمسیء فَتجاوز عَن قَبیح ما عندى بجمیل ما عندک یا کریم».(4)

18 . معطر ساختن خود قبل از ورود به مسجد پسندیده است.

19 . مستحب است که به هنگام ورود در مسجد با وضو باشند و تمیز و نظیف به مسجد بروند و در مسجد سخنان دنیوى را ترک کنند و از مسجد به عنوان راه، استفاده نکنند.

20 . امام صادق(علیه السلام)فرمود:

إِذا بَلَغْتَ بابَ الْمَسجد فَاعلم أنّک قَصَدت باب ملک عظیم لَمایَطأ بساطه إلاّ المطهّرون، و لایؤذن لمجالسته إلاّ الصدّیقون، فهب القدوم إلى بساطه هیبة الملک; فإنّک على خطر عظیم إن غفلت.(5)
 کتاب اخلاق نظری (1)--- سایت تبیان

آداب مسجد
1 - رفتن به مسجد با حالت وقار و آرامش .
2 - در وقت بیرون رفتن از خانه به قصد مسجد بگوید: بسم اللّه الذى خلقنى فهو یهدین والذى هو یطعمنى و یسقین و اذا مرضت فهو یشفین والذى یمیتنى ثم یحیین والذى اءطمع اءن یغفرلى خطیئتى یوم الدین رب هب لى حکما و اءلحقنى بالصالحین واجعل لى لسان صدق فى الاخرین واجعلنى من ورثة جنة النعیم واغفر لاءبى به نام خدایى که مرا آفرید، پس ‍ مرا راهنمایى کرد و به من خوراک داد و به من آب نوشاند و چون بیمار شدم ، شفایم بخشید؛ آن که مرا بمیراند و سپس زنده ام کند و آن که طمع دارم تا گناهانم را در روز جزا بیامرزد. پروردگارا! مقامى به من ببخش و مرا به نیکان برسان و براى من زبان راستگویى در پسینیان مقرر کن ! مرا از وارثان بهشت پر از نعمت قرار بده و پدرم را بیامرز!(414).
3 - هنگام داخل شدن در مسجد ته کفش و چیزهایى که همراه دارد، مثل عصا و... را نگاه کند تا نجاستى به آن نباشد.(415)
4 - هنگام داخل شدن در مسجد، اول پاى راست را بگذارد.(416)
5 - هنگام داخل شدن در مسجد بگوید: بسم اللّه و بالله و من اللّه و الى اللّه و خیر الاءسماء کلها لله توکلت على اللّه و لا حول و لا قوة الا بالله اللهم صل على محمد و آل محمد وافتح لى اءبواب رحمتک و توبتک و اءغلق عنى اءبواب معصیتک واجعلنى من زوارک و عمار مساجدک و ممن یناجیک فى اللیل و النهار و من الذین هم فى صلواتهم خاشعون و ادحرعنى الشیطان الرجیم و جنود ابلیس اءجمعین به نام خدا، به ذات خدا، از خدا و به سوى خدا و بهترین نام ها همه از آن خداست . توکل مى کنم بر خدا جنبش و نیرویى نیست ، مگر به وسیله خدا. خدایا! بر محمد و آل محمد رحمت بفرست و درهاى رحمت و توبه ات را بر من بگشا و درهاى گناه را بر من ببند و مرا از زائرانت و آبادکنندگان مسجدهایت و از کسانى که تو را در شب و روز راز مى گویند و از کسانى که در نمازشان خاشع اند، قرار بده و از من شیطان رجیم و لشکر ابلیس را جمیعا بران !(417).
6 - قبل از نشستن در مسجد، نماز تحیت (که حداقل دو رکعت است ) بخواند؛(418) به قصد تحیت و احترام مسجد. البته اگر نماز واجب یا مستحب دیگرى هم خوانده شود کافى است ؛(419) حتى اگر چند دفعه هم داخل مسجد شود، مستحب است که در هر دفعه نماز تحیت بخواند، اگر چه فاصله دفعات با یکدیگر خیلى کم باشد.(420)
7 - مستحب است کسى که به مسجد مى رود لباس پاکیزه و قیمتى بپوشد و خود را خوش بو نماید.(421)
8 - موقع بیرون آمدن از مسجد، اول پاى چپ را بیرون بگذارد.(422)
9 - بهتر است نمازگزار از همه زودتر وارد مسجد شود و دیرتر از همه خارج شود.(423)
10 - تمیز کردن مسجد و روشن کردن چراغ آن .(424)
11 - مستحب است که زن در خانه اش نماز بخواند و فضیلتش بیشتر از نماز در مسجد است ، مگر این که خود را کاملا از نامحرم حفظ کند که در این صورت بهتر است در مسجد نماز بخواند.(425)
12 - ساختن مسجد و تعمیر مسجدى که رو به خرابى باشد، مستحب است .(426)
13 - مستحب است که مسجد را بى سقف بسازند یا لااقل قسمتى از آن را بى سقف بسازند.(427)
14 - مستحب است که وضوخانه و مستراح در بیرون مسجد باشد.(428)
15 - ساختن مناره براى اذان گفتن مستحب است . (البته در کنار دیوار مسجد و متصل به آن ، نه در وسط مسجد).(429)
16 - مستحب است که مناره بلندتر از دیوار مسجد (پشت بام مسجد) ساخته نشود، بلکه مساوى با آن باشد.(430)
17 - زیاد به مسجد رفتن و رفتن به مسجدى که نمازگزار ندارد، مستحب است .(431)
18 - غذا نخوردن ، مشورت نکردن ، همسایه نشدن ، زن نگرفتن و زن ندادن به کسى که در مسجد حاضر نمى شود از مستحبات مى باشد.(432)
مکروهات مربوط به مسجد
1 - عبور از مسجد به عنوان محل عبور، بدون آن که در آنجا نماز بخواند.(433)
2 - انداختن آب بینى و دهان در مسجد.(434)
3 - بالا بردن مناره ها بالاتر از پشت بام مسجد.(435)
4 - خوابیدن در مسجد، مگر در حال ناچارى .(436)
5 - فریاد زدن در مسجد و صدا را بلند کردن ، مگر براى اذان .(437)
6 - خرید و فروش در مسجد.(438)
7 - خواندن شعرى که نصیحت و مانند آن نباشد(439) و سخن گفتن از امور دنیا در مسجد.(440)
8 - طلب کردن گمشده اى در مسجد.(441)
9 - رفتن به مسجد براى کسى که پیاز، سیر و مانند اینها را خورده است و بوى دهانش مردم را اذیت مى کند.
10 - راه دادن بچه (بچه غیر ممیز و بچه اى که اطمینان به طهارت او نیست ) و راه دادن دیوانه هم به مسجد مکروه است .(442)
11 - نقاشى چیزهایى که روح ندارد، مثل گل و بوته در مسجد.(443)
12 - کراهت دارد موقعى که امام جماعت مشغول به نماز واجب است و یا نماز جماعت در حال اقامه یا در شرف اقامه است ، نماز تحیت خوانده شود.(444)
13 - بلند ساختن دیوار مساجد، بلندتر از معمول و عرف ، مکروه است .(445)
14 - کشتن شپش در مسجد مکروه است و اگر آن را بکشد، باید با ریختن خاک آن را دفن کند.(446)
15 - ساختن تیر و تراشیدن آن در مسجد مکروه است .(447)
16 - اگر همسایه مسجد عذرى نداشته باشد، مکروه است در غیر مسجد نماز بخواند.(448)
17 - قضاوت کردن در مسجد کراهت دارد. زیرا ممکن است قاضى خطا کند؛ در حالى که مسجد مکان شریفى است که سزاوار است در آن خطا واقع نشود. اما این که حضرت على (علیه السلام ) در مسجد کوفه محلى براى قضاوت داشتند به خاطر آن است که ایشان معصوم بودند و خطایى از او سر نمى زد.(449) البته شاید هم بتوان گفت که قضاوتى مکروه است که با کشمکش ، سر و صدا، فحش و ناسزا همراه باشد یا قضاوتى مکروه است که دائمى باشد و یا قضاوتى که قاضى فقط به جهت آن به مسجد بیاید.(450)
18 - تعطیل کردن مساجد مکروه است .(451)
ترتیب اولویت مساجد از نظر ثواب
1 - مسجدالحرام .
2 - مسجدالنبى در مدینه منوره .
3 - مسجد.
4 - مسجد بیت المقدس
5 - مسجد جامع هر شهر.
6 - مسجد محله .
7 - مسجد بازار.(452)
- خواندن نماز در حرم امامان علیهم السلام مستحب ، بلکه بهتر از مسجد است و خواندن نماز در حرم امیرالمومنین (علیه السلام ) برابر با دویست هزار نماز است 
کتاب 2000 عمل مستحبی ومکروه(روح الله ولی ابرقویی)--سایت غدیر  http://www.ghadeer.org/

 آداب به مسجد رفتن و فصولاذان و اقامه :
پس هر گاه که از وضو ساختن فارغ شدى باید که متوجه مسجد شوى چه روایت کرده است رئیس المحدثین در کتاب ((من لایحضره الفقیه )) از امام بحق ناطق امام جعفر صادق - علیه و على آبائه شرایف التحیه و السلام - که آنحضرت فرموده اند:
من مشى الى المسجد لم یضع رجلا على رطب و لا یابس الا سبحت له الارض الى الارض السابعه .
یعنى ((هر کس به قصد رفتن به مسجد به راه افتد بر هیچ تر و خشکى پاى ننهد مگر آنکه زمین به تسبیح در آید و تا طبقه هفتم زمین از جهت آنکس تسبیح و تقدیس حضرت عزت کنند، و ثواب آنرا براى آن نویسند)).
و سزاوار آنست که در حین بر آمدن از خانه و متوجه شدن به مسجد این دعا را بخوانى :
بسم الله الذى خلقنى فهو یهدین ، و الذى هو یطعمنى و یسقین ، و اذا مرضت فهو یشفین ، و الذى یمیتنى ثم یحیین ، و الذى اطمع ان یغفرلى خطیئتى یوم الدین . رب هب لى حکما و الحقنى بالصالحین ، و اجعل لى لسان صدق فى الاخرین ، و اجعلنى من ورثه جنه النعیم ، و اغفر لابى . (اقتباس از آیات 77 الى 86 سوره شعراء)
بنام آن خدائى که مرا آفرید پس همو هدایتم مى کند، و همان کسى که به من طعام مى دهد و سیرابم مى سازد، و چون بیمار شوم همو شفایم مى دهد، و همان کسى که مرا مى میراند سپس زنده ام مى کند، و همان کسى که طمع دارم در روز قیامت گناهم ببخشاید. پروردگارا به من حکمى ببخش (34)، و مرا به شایستگان ملحق ساز. و برایم ذکر خیرى در میان آیندگان قرار ده ، و مرا از وارثان بهشت پر نعمت بگردان ، و پدرم را بیامرز
بتحقیق که روایت کرده است جمال السالکین احمد بن فهدالحلى - طاب مثواه - در کتاب ((عده الداعى )) از حضرت رسالت پناهى (صلى الله علیه وآله ) که آن سرور به لفظ درربار گوهر نثار فرموده اند: ((هر کس که وضو کند و پس از آن متوجه مسجد شود و در حین بر آمدن از خانه بگوید: بسم الله الذى خلقنى فهو یهدین ، هدایت کند او را حضرت عزت - عمت عطیاته - به صواب و ایمان .
و هر گاه بگوید: و الذى هو یطعمنى و یسقین ، بخوراند و بیاشاماند خداى تبارک و تعالى او را از اظمعه و اشربه بهشت عنبر سرشت .
هر گاه بگوید: و اذا مرضت فهو یشفین ، بگرداند آنرا حق سبحانه و تعالى کفاره گناهان او.
و هر گاه بگوید: و الذى یمیتنى ثم یحیین ، ممتاز و فایز گرداند خداى تعالى او را به حیات ارباب سعادت و ممات اصحاب شهادت ، یعنى تا در حیز حیات بوده باشد در سلک سعادتمندان باشد، و چون حیات عاریتى را وداع نماید در سالک و درجه شهداى عالیمقدار در آید.
و هر گاه بگوید: و الذى اطمع ان یغفرلى خطیئتى یوم الدین ، بیامرزد حضرت عزت - جل و علا - جمیع گناهان او را و اگر چه گناهان او در بسیارى زیاده از کف دریا باشد.
و هر گاه بگوید: رب هب لى حکما و الحقنى بالصالحین ، حق سبحانه و تعالى - او را به حلیه علم و زیور حکمت محلى سازد، و در سلک ارباب صدق و صفا منظم گرداند، و به سبب گفتن این کلمات در عداد عالمان صاحب کشف ماضى و صلحاى ذوى الکرامات باقى در آورد
و هر گاه بگوید: و اجعل لى لسان صدق فى الاخرین ، بنویسد حضرت رب العزه از جهت او در ورق سفیدى : بدرستى که فلان بن فلان از جمله راستگویان است .
و هر گاه بگوید: و اجعلنى من ورثه جنه النعیم ، خداى سبحانه و تعالى او را منازل عالیه در بهشت عنبر سرشت کرامت کند.
و چون بگوید: واغفر لابى ، حضرت الله تعالى پدر و مادر او را بیامرزد و در سلک مغفوران در آورد اگر چه گنهکار و بد کردار باشند.))
و چون اراده داخل شدن مسجد کنى باید که پیش از در آمدن ، تعاهد نعل خود کنى ، یعنى اول ملاحظه نعلین کنى که نجس نباشد، چه در حدیث وارد است که : تعاهدوا نعالکم عند ابواب مساجدکم ، یعنى : ((چون به در مسجدهاى خود برسید به خاطر آورید کفشها و نعلهاى خود را که مبادا ملوث به نجاست باشد)).
و بعد از آن پاى راست پیش گذار و بگوى : بسم الله و بالله و من الله و الى الله ، و خیر الاسماء کلها لله ، توکلت على الله ، لاحول و لا قوه الا بالله ، اللهم صل على محمد و آل محمد، و افتح لى ابواب رحمتک و توبتک ، و اغلق عنى ابواب معصیتک ، و اجعلنى من زوارک و عمار مساجدک ، و ممن یناجیک فى اللیل و النهار، و من الذین هم فى صلواتهم خاشعون ، و ادحر عنى الشیطان الرحیم ، و جنود ابلیس اجمعین .
بنام خدا و بیارى خدا و بسوى خدا، و تمام بهترین اسامى از آن خداست ، بر خدا توکل نمودم ، و هیچ حرکت و قوتى نیست مگر بخدا. خداوندا بر محمد و آل محمد درود فرست ، و درهاى رحمت و توبه خود را به روى من بگشا، و درهاى معصیت خود را به روى من ببند، و مرا از زوار خود و آباد کنندگان مساجد خود، و از جمله کسانى که در شبانه روز با تو راز مى گویند، و از جمله کسانى که در نماز خود فروتن و خاشع اند قرار ده ، و شیطان رانده شده و تمامى سپاه ابلیس را از من دور گردان .
استحباب نماز در نعل عربى
پس چون خواهى که نعلین از پا بر آرى اول نعل پاى چپ را بر آر پیشتر از پاى راست به عکس پوشیدن ، چه سنت است که در وقت پوشیدن ابتدا به پاى راست واقع شود. پس اگر نعل عربى در پا داشته باشى و خواهى که با آن نماز گزارى جایز است که آنرا از پا بدر کنى به شرط آنکه پاک باشد، چه نماز در گزاردن در نعل عربى سنت است ، و روایت کرده است شیخ الطائفه و امام الشیعه در کتاب ((تهذیب )) بسند صحیح از معاویه بن عمار - که بعضى ثقه اش دانسته اند و بعضى ممدوح - که گفت : مکرر دیدم حضرت امام بحق ناطق امام جعفر صادق (علیه السلام ) را که با نعلین نماز مى گزاردند، و ندیدم هرگز که در وقت نماز کردن نعلین خود را از پاى بر آورده باشند)).
و نیز روایت کرده است عبدالرحمن بن ابى عبدالله از امام بحق ناطق ابى عبدالله جعفربن محمد الصادق - علیه التحیه و السلام - که آنحضرت به او خطاب نموده و فرمودند: اذا صلیت فصل فى نعلیک اذا کانت طاهره ، فانه یقال من السنه .
یعنى ((هر گاه که تو نماز گزارى پس باید که با نعلین خود نماز گزارى گاهى که پاک باشد، تا آنکه گفته شود در میان مردمان که این فعل از افعال سنتى نماز است )). و قول امام (علیه السلام ) به راوى مذکور که اذا صلیت فصل فى نعلیک - الى آخر الحدیث ، ظاهر آنست که آنحضرت اراده کرده باشند به این کلام این معنى را که هر گاه تو که از وجوه مردمى و همه کس اذعان خوبى تو کرده اند در نعلین خود نماز گزارى هر آینه مردم شیعه خواهند دانست که نماز گزاردن با نعلین سنت است و قائل به آن خواهد شد، چه راوى مذکور از اعیان اصحاب امام جعفر صادق (علیه السلام ) است و موثوق به اقوال و افعال ایشان است .
مترجم گوید: ((بباید دانست که قول امام (علیه السلام ) که یقال من السنه خالى از خفائى نیست ، چه داب و شعار ائمه ما (علیه السلام ) این نبوده است که القاء احکام شرعیه و مسائل دینیه را به این عبارت که یقال کذا و کذا که اشعار به عدم جزم حکم مى کند ادا نمایند، بلکه کلام خود را وقف القاء احکام شرعى و امور دینى داشته به اوضح وجهى بیان مسایل مى فرموده اند، ارتکاب خلاف داب و عادت خود که مى کند ادا نمایند، بلکه خود را القاء احکام شرعى و امور دینى داشته به اوضح وجهى بیان مسایل مى فرموده اند، پس ‍ ارتکاب خلاف داءب و عادت خود که درین حدیث از ایشان وقوع یافته است محتاج به توجیه است ، و ازینست که مصنف - قدس سره - در مقام توجیه آن در آمده است و در حاشیه نیز اشاره به آن کرده ، گفته است که : چون کلام امام (علیه السلام ) خالى از خفائى نبود بنابراین ما در توجیه کلام آن قدوه انام - علیه الصلاه و السلام - گفتیم که ظاهر کلام امام (علیه السلام ) آنست که اراده کرده باشند به کلام مذکور معناى را که سبق سمت گزارش یافت - و الله اعلم بمقاصد اولیائه -.
و مخفى نماید که مصنف - قدس سره - در حاشیه کلامى ایراد کرده که ترجمه آن بنابر تنقیح کلام و توضیح مرام سمت انتظام مى یابد و آن اینست که : ظاهر این حدیث صریح است در آنکه نماز گزاردن با نعلین سنت است به شرطى که نجس نباشد، و اگر چه از جمله چیزهایى است که نماز گزاران در نجسى که مما لا تتم الصلاه فیه جایز است (35 )، نهایتش چنانکه مخفى نیست ممکن است که بحث کرده شود در آنکه نعل عربى تنها بى شراک آن که عبارت از بندهاى آن باشد از جمله مما لاتتم الصلاه فیه است و نماز در آن کردن جایز است ، اما بابند مما لاتتم الصلاه فیه نباشد زیرا که بندهاى آن معاونت در ستر عورت مى کند. و چون محل بحث است لهذا مشروط به طهارت است - و الله اعلم )).

نظرات شما عزیزان:

نام :

آدرس ایمیل:

وب سایت/بلاگ :

متن پیام:

نظر خصوصی

 کد را وارد نمایید:

 

 

 

عکس شما

آپلود عکس دلخواه: